Page 16 - Tre ujqit e vegjël

Të nesërmen, ndërsa po luanin në oborr, ç’të shihnin?! Runi-

Runin, derrin e keq dhe dinak! Ia mbathën vrapit menjëherë,

u futën brenda dhe kyçën portën e shtëpisë prej betoni.

Runi-Runi, derri i keq dhe dinak, trokiti dhe tha:

– O ujqthit e mi të vegjël, o ujqtha të frikësuar,

hapeni pak derën ju, o të uruar!

– Jooo, more, ty s'ta hapim derën! – u përgjigjën ujqit e

vegjël.

– Po s’e hapët me nxitim, do shfryj me forcë dhe me

tërbim! Mjaft të shfryj bulçitë një herë dhe shtëpinë e hedh

në erë!

– E pse nuk shfryn? – thanë ujqit e vegjël. – Shfryj, po

deshe, ditë e natë! Shfryj me forcë e zemëratë! Shfryj mbi

mure dhe mbi portë, se shtëpia është e fortë!

Dhe me të vërtetë, Runi-Runi, derri i keq dhe dinak, i mbushi

bulçitë mirë e mirë me ajër dhe pastaj i shfryu gjithë inat.

I shfryu me forcë si ciklon, me egërsi si suferinë, me

vrull si njëqind tajfune, i shfryu. Pak a shumë kështu:

Fuuuuuuu! Fuuuuuuu! Fuuuuuuu!

I shfryu e i shfryu, por më kot! Shtëpiza nuk u tund fare

nga vendi.