Page 9 - Gjiganti i fjetur

Kapitulli i parë

uhej të kërkoje gjatë për trajtat gjarpërushe dhe luginat e
Dqeta, për të cilat Anglia do të shquhej kohë më vonë. Në
vend të tyre, dalloje kilometra të tërë tokash të shkretuara e të
papunuara; aty-këtu, shtigje të zhveshura përgjatë kodrave të
thepisura ose shqopishtave të bokërimta. Rrugët e ndërtuara nga
romakët, shumica të shkatërruara ose të pushtuara nga bimësia,
shpeshherë treteshin në hiç. Mjegulla të akullta vareshin mbi
lumenj e këneta, duke u bërë nder përbindëshave, që asokohe
ende popullonin këtë anë të tokës. Njerëzit që jetonin aty pranë
– nuk dihej ç’arsye e dëshpëruar i kish shtyrë të nguleshin në
vende kaq të zymta – mund t’i kenë pasur shumë frikë këto
krijesa, frymëmarrja gulçuese e të cilave dëgjohej shumë kohë
përpara se hijet e tyre të shtrembëruara të fanepseshin përmes
mjegullës. Por krijesa të tilla nuk përbënin ndonjë çudi të
madhe. Njerëzit i konsideronin si rreziqe të përditshme dhe,
atëherë, kishte plot gjëra për të cilat duhet të shqetësoheshe. Si
të siguroje ushqim nga ajo tokë shterpë; si të mos mbeteshe pa
dru zjarri; si të ndaloje një sëmundje që mund të vriste dhjetë
derra brenda ditës dhe të shkaktonte njolla jeshile në faqet e
fëmijëve.
Sidoqoftë, po të mos i ngacmoje, përbindëshat nuk ishin
edhe aq të këqij. Duhet ta pranojmë se herë pas here, ndoshta