Page 7 - Aventurat e pazakonta të shegertit të vogël

TEK USTA VETULLNGRYSURI

I

Shegerti Hlapit

Na ishte njëherë një shegert i vogël këpucar, i cili kishte mbetur
jetim, pa nënë e pa baba. E quanin Hlapit. Hlapiti ishte i vogël sa
një kërthingël , por i gëzuar si një zog. Gjithë ditën rrinte ulur mbi
4
një stol që kishte vetëm tri këmbë, i veshur me pantallonat e grisura
dhe një këmishë të kuqe, duke ngulur thumba te këpucët, që pastaj
i qepte. Gjatë kohës që punonte, vetëm fërshëllente e këndonte.
Ustai i Hlapitit, që njihej si mjeshtër Vetullngrysuri, ishte i keq
dhe i tmerrshëm. Na ishte aq i gjatë, sa koka i arrinte në tavanin e
dhomës së tyre të vogël të punës. Flokët i kishte të harlisur si një
luan, ndërsa mustaqet e gjata i zbrisnin deri poshtë mjekrës. Zërin,
aq të fortë dhe si të gërvishtur, saqë dukej sikur hungërinte një ari.
Usta Vetullngrysurit na i kishte ndodhur dikur një fatkeqësi
kaq e madhe, saqë dhimbja prej saj i ishte ngulur fort në zemër. Se
çfarë fatkeqësie na i kish ndodhur usta Vetullngrysurit, këtë do ta
zbulojmë shumë më vonë.
Kështu, ai na ishte bërë zemërgur e shumë i padrejtë dhe, sa herë
që ishte i mërzitur, e mallkonte dhe i bërtiste Hlapitit.

4 Shpend shtegtar, që rron në ujëra, sa një laraksë.

5