Page 9 - Aventurat e pazakonta të shegertit të vogël

II

Çizmet e vogla

Një zotëri i pasur na porositi tek usta Vetullngrysuri një palë
çizme për djalin e vogël.
Ishin shumë të bukura. Këmbëzat e tyre shkëlqenin si dielli.
Hlapiti u nguli ca thumba këtyre çizmeve. Mirëpo, kur erdhi zotëria
bashkë me të birin për të marrë çizmet dhe ky i mbathi ato, ndjeu se e
shtrëngonin. Kështu, zotëria nuk pranoi t’i blinte dhe as të paguante
për çizmet, paçka se usta Vetullngrysuri u mundua të justifikohej.

Por edhe pas këtyre fjalëve, zotërisë nuk iu mbush mendja t’i merrte
dhe as të paguante për to. Kur ata ikën, mjeshtër Vetullngrysuri zuri
të ulërinte dhe t’i çirrej ashpër Hlapitit:
“Ti nuk vlen për asgjë, je djalë i keq! Ti je përtac! Ti je një
zero me xhufkë! Ti e ke fajin që çizmet e shtrëngonin atë djalin!”.
Vetullngrysuri bërtiste tmerrësisht. Pastaj mori çizmet dhe ia përplasi
Hlapitit mu në kurriz. Në fakt, mjeshtri po sillej padrejtësisht me
të, sepse ato çizme i kishte bërë vetë, ndaj nuk ishte faji i Hlapitit që
ato na kishin dalë aq të ngushta. Shpeshherë, kur inatosej keq, usta

Vetullngrysuri e humbte toruan dhe s’kuptonte më se çfarë ishte e
drejtë dhe çfarë e gabuar.
Pasi ia përplasi çizmet në kurriz Hlapitit, i mori e i flaku në një
cep dhe i tha së shoqes: “Nesër do t’i hedhësh mu në zjarr. Nuk dua
t’i shoh më me sy ato çizme!”. E pastaj u kthye si i ndërkryer nga
Hlapiti dhe e kërcënoi me grushtin e tij të stërmadh, duke i bërtitur

7