Page 15 - Pas xhamit të dyfishtë

Halldóra Thoroddsen 13

rrëfenjat e Kithhusit, të Hlynit, birit të mbretit, dhe
1
të Kësulëkuqes. Ishin të etur për përralla, gojëhapur, të
përqendruar. Edhe vetë e kujtonte atë lektisje fëmijërore.
Fëmijët kuturisën brenda përrallave pa pasur drojë
nga fantazia. E dinë instinktivisht që kanë nevojë për

përrallën, që t’u prijë udhë në jetën e tyre të brendshme.
Sapo e shihnin, s’i ndaheshin për të dëgjuar historitë
e saj. Pastaj mbërriti dita kur, në mosha të ndryshme,
nisën të rrudhnin buzët e të shfrynin para përrallave të
saj, dhe s’kishin më asgjë për t’i thënë.

Adoleshentët e familjes shkojnë ta takojnë herë
pas here, i hapen për gjëra që s’mund t’i bisedojnë me
prindërit. Brezi i ndërmjetëm ka krijuar një vizion të

tijin për jetën dhe e ka ngulitur fort si me gozhdë.
Gjithçka që ndodh, shihet nën atë dritë. E, megjithatë,
ishin nisur në dritën e perceptimeve të ngadalta, me
tërë receptorët e çelur për të përthithur kulturën e
re, të tjetërsuar, që duhej shprehur. Por vetëm në
këtë mënyrë, me një vizion të njëkuptimshëm dhe
të ngulitur për botën, ndihesh i lirë të punosh i qetë.

Vitet që i kushtohen punës janë vetëm disa dekada.
Prandaj dhe ata nuk e shohin hijen që lëshojnë, nuk
i shohin arritjet e tyre; për ta bërë, duhen gjithnjë të
rinj të freskët. Janë të gjithë të gozhduar pas kohës së
tyre. Pleqëria nuk është gjithaq e lidhur me përfitimin

1 Të dyja përrallat gjenden në vëllimin Përralla islandeze. (Të gjitha
shënimet janë të përkthyesit.).