Page 13 - Pas xhamit të dyfishtë

Halldóra Thoroddsen 11

Tani është e mbrojtur, pas xhamit të dyfishtë. Kureshtja e
grish në dritare. Përjetimi në vetë të parë mpaket, rrahjet
ngadalësohen, jeta jashtë rrjedh rrëmbyeshëm. Thuajse
s’ia vlen mundimi për t’i nxjerrë karriget në tarracë sa
herë vjen vera.

Kruan fytin dhe ia merr një kënge për të provuar zërin

Duart vazhdojnë t’i dridhen. Nuk ndalen dot. Natyra
shkul sakaq nga rrënjët çfarë nuk bën më punë. Shtizat
që thurin triko tringëllijnë në apartamentin e heshtur.
Si një harpë eolike kineze. Dorashka me trëndafilthin
e fjordeve, çorapë të gjatë me fill gërshet, shalle. Kur
heshtja bëhet shurdhuese, është bukur të kridhesh në
muzikë. Atëherë kërcitja e shtizave i bën shoqëri. Por tani

fik radion, ndihet e gënjyer. S’kërkon veçse një grimë
seriozitet në sfond, që të thurë me shtiza pa lajthitur.
Bekuar qoftë dëgjimi.

I kishte marrë masat për pleqërinë para se të mbushte
të shtatëdhjetat. Shiti apartamentin e madh dhe bleu
këtë, më të vogël. Para se të shpërngulej, dhuroi plot

gjëra të sajat. Gjërat që i kishin mbetur të ngjitura si
guaska midhjesh në harkun e gjatë të ekzistencës. Në
këtë apartament janë gjërat më të dashura për të. Libra,
tablo, mobilie që ajo dhe Gudjoni i kishin blerë shumë