Page 16 - Aventurat e pazakonta të shegertit të vogël

Aventurat e pazakonta të shegertit të vogël

Atë çast, Hlapiti, me ato pantallonat e gjelbra, këmishën e kuqe,
çizmet e bukura dhe kapelën që shndriste, i shkoi pranë. Kur e pa,
plaku u habit aq shumë, saqë ndaloi së rënkuari.
– S’ka gjë, gjysh, do ta çoj unë qumështin në shtëpi, – i tha Hlapiti.
– Prej nga je? – e pyeti gjyshi të çuditshmin Hlapit.
Hlapitit nuk i vinte mirë t’i tregonte për mjeshtër Vetullngrysurin,
ndaj i tha vetëm kaq: – Unë jam shegerti Hlapit. Më ka dërguar
perandori të hap çizmet e të birit dhe të ndihmoj këdo që ka nevojë

për ndihmë në perandorinë e vet.
Plaku e kuptoi se Hlapiti po bënte shaka, por i pëlqeu dhe i ndali
rënkimet, madje vuri buzën në gaz.
– Në cilin kat duhet ta çoj qumështin? – e pyeti djali.
– Në katin e tretë, – iu gjegj plaku.
Hlapiti ishte shumë i fortë, ndaj e kapi bidonin e rëndë si të ishte
veçse një pupël dhe u ngjit sipër.
Në shkallë ishte ende errësirë.
Me bidonin në dorë, Hlapiti u ngjit në fillim në katin e parë,

pastaj në të dytin, derisa në fund mbërriti në katin e tretë. Kaq lart
ishte aty, saqë mund ta shihje hënën tek pasqyrohej në xhamin e
dritares.
Në errësirë, Hlapiti dalloi diçka të zezë që përvijohej nëpër
shkallë. Vetëm dy pikëza shkëlqenin fort. Ishte një mace, kuptohet,
se i shkëlqenin sytë si dy qirinj të kuq. – Oh, të lutem, – i tha Hlapiti
maces, – kam sjellë qumësht, vetëm më trego rrugën.
Macja tundi bishtin e gëzuar dhe i bëri udhë Hlapitit drejt një
dere.
Aty, Hlapiti gjeti zilen dhe i ra.
Shërbëtorja e shtëpisë shkyçi derën, pastaj e hapi.

14